Rozdział XXXV The End

Music ♫
Rozdział 35 - Koniec .
Przepraszam , że krótki :/ No ale ..  Ale .. Nie mam wytłumaczenia . Więc .. Macie OSTATNI rodział tej zagmatwanej opowieści :3 Ale ! Będzie 2 część:) - Ci sami bohaterowie .. No prawie .Jeżeli źle dobrałam muzykę .. to przepraszam . Nie znam dużo smutasów . Włączcie jakiegoś smutasa . :D
   Gwałtownie poderwałem się z łóżka.Spojrzałem na okno.Było jeszcze jasno.Wstałem z łóżka i zakręciłem się obok Nikoli,aby sprawdzić czy wszystko jest okej.Po chwili usłyszałem pukanie do drzwi .Podszedłem do nich i je otworzyłem. Przede mną stała ciocia Niny.
-Dzień Dobry-przywitałem się - Proszę , proszę- odsunąłem się od drzwi i wskazałem na salon .
-Cześć Michał.Wielkoludzie- uśmiechnęła się . Wyraźnie widziałem, że była czymś przybita.No ale jak tu nie być przybitym , skoro za chwile Nina będzie miała przeszczep.Podali jej już chemie.Jest gotowa na przeszczep.Wszystko będzie dobrze Michał.Wszystko będzie dobrze! Musi być dobrze! - No to możesz już iść do szpitala.Ja zostanę z Nikolą - powiedziała i poklepała mnie po ramieniu.
-Dobrze .. - powiedziałem po czym udałem się w stronę sypialni.Z szafy wyciągnąłem jeansowe spodnie oraz niebieską koszulkę.Szybko je ubrałem i powtórnie udałem się do salonu.Założyłem buty , chwyciłem klucze . -No to .. ja już pójdę. - powiedziałem po czym zniknąłem w progu drzwi .
**Kilka godzin później**
-Czyli .. Wszystko jest dobrze -zapytałem
-Tak .. Wszystko jest w jak najlepszym porządku.- powiedziała Doktor Wiktoria-Przeszczep się przyjął , jest dobrze.Tylko teraz musi przebywać na sali . Nie możemy dopuścić żeby jakiekolwiek zarazki dostały się do organizmu . - powiedziała.Odetchnąłem z ulgą . Wszystko było dobrze ! Przeszczep się przyjął . Czy życie może być piękniejsze?Chwyciłem telefon i wystukałem na dotykowej klawiaturze numer cioci Niny , która poprosiła abym po operacji do niej koniecznie zadzwonił .
-Halo ? - powiedziała
-No już po - powiedziałem po czym sam do siebie szeroko się uśmiechnąłem
-Tak?No to jak ? Jest Dobrze ?
-Tak ! Przeszczep się przyjął . Wszystko idzie na dobrą drogę - powiedziałem
-To wspaniale ! - niemal krzyknęła .
-Wiem .. - powiedziałem po czym obok mnie ustała pielęgniarka . - Ja kończę . - rozłączyłem się - Co się stało ?
-Nie .. Nic . Ale może pan wejść do małżonki . Tylko przedtem proszę założyć to , to i to - wręczyła mi do ręki zieloną .. bluzkę ? Jakąś maskę oraz takie skarpety na buty.Założyłem to szybko i udałem się do środka .
-Jak się czujesz ? - zapytałem
-Dobrze - uśmiechnęła się . Jej oczy były..sine . Usta też.Może to po operacji .. Dlatego ?
-To dobrze - odwzajemniłem uśmiech - A ładnie wyglądam ? - zapytałem
-Bardzo-odpowiedziała-A co u Nikoli ?
-U Nikoli wszystko dobrze.. Jest z twoją ciocią.-powiedziałem i usiadłem obok niej .
-Kocham Cię .. was - powiedziała i spojrzała w sufit .
-Ja .. my Ciebie też . Nawet nie wiesz jak bardzo - uśmiechnęła się szeroko , wystawiając przy tym szereg białych zębów .
*Pół godziny później*
   Nareszcie . Brakowało mi jej . Cholernie . Mimo że to jeden dzień - brakowało mi tej osoby  ,która nadaje sens temu powalonemu życiu . Wróciłem do domu i rozebrałem się . Udałem się do salonu . NA dworze było już ciemno , tak zresztą jak w pokoju . Jedynie telewizor grał . Nikola spała w wózku , a na kanapie spała ciocia Niny .
-Halo - powiedziałem - Ciociu - delikatnie szarpnąłem jej ramię.
-Tak - powiedziała zaspana
-Niech ciocia położy się w sypialni - powiedziałem - Ja się prześpię na kanapie .
-Nie .. Nie trzeba
-Trzeba trzeba . - powiedziałem po czym złapałem ją za rękę i delikatnie podciągnąłem. Wstała i nieprzytomna udała się do sypialni . Położyłem się na kanapie , okryłem się kocem i zacząłem patrzeć na cichutko śpiącą Nikolę . Nim się obejrzałem - zasnąłem.
**Następnego Dnia**
    Obudził mnie płacz Nikoli.To dziwne . Od kilku dni wcale nie płakała . Wstałem i podszedłem do niej . Chwyciłem ją i ułożyłem na moich rękach po czym zacząłem delikatnie bujać i chodzić po mieszkaniu . Gdy byłem w kuchni w moje oczy rzuciła się czerwona kartka . Chwyciłem ją i zacząłem czytać .
    ,,Michałku , ja jestem u Niny . Nie chciałam Cię budzić , więc zostawiam ta karteczkę''
Może też pójdę do niej ? No .. chciałaby zobaczyć Nikolę .
Założyłem buty , a Nikolę wsadziłem do nosidełka . Okryłem cieniutkim kocykiem i udałem się do samochodu . Przestała płakać .
  Po kilku minutach byłem już pod szpitalem . Wysiadłem z samochodu , chwyciłem nosidełko i udałem się do budynku . Wszyscy niemal biegali po szpitalu . Udałem się pod salę Niny .. Nie było jej . Zacząłem chodzić po szpitalu.W poczekalni przed salą operacyjną stała ciocia Niny .
-Co się stało ? - zapytałem
-Nina .. Infekcja .. - jąkała się a po jej policzkach zaczęły spływać łzy
-Ale .. co ? - powiedziałem i poczułem jak w moim sercu coś pęka
-Infekcja wdarła się do organizmu .. I Nina jest w bardzo ciężkim stanie .
-Co ? - niemal krzyknąłem . Wręczyłem Cioci nosidełko i udałem się do sali , w której leżała Nina . Uprzedziła mnie pani Wiktoria , która właśnie wychodziła -No co się dzieje ?
-Możesz .. wejść . - powiedziała a jej oczy się zaszkliły . -Żaden lek już nie pomoże.Na nic się nie zda - po jej poliku spłynęła łza - Możesz .. Się z nią pożegnać - moje oczy również się zaszkliły . Wpadłem do pomieszczenia pełnego różnych sprzętów .To nie sala operacyjna . Wypatrzyłem Ninę . Usiadłem obok niej . Jej oczy były jeszcze bardziej sine niż wczoraj.Były zamknięte . Usta były niemal siwe. Chwyciłem jej zimną rękę i przyciągnąłem do swojej twarzy . W tle było słychać tylko pykanie maszyny wyznaczającej bicie serca , której sygnały z bicia na bicie stawały się coraz bardziej wolne .. Siedziałem obok niej i nasłuchiwałem jej serca. Każde ,,Bip'' było dla mnie na wagę złota .Odstępy pomiędzy biciem jej serca stawały się coraz dłuższe. W pewnym momencie jej serce ustało .. Z maszyny wydał się rozciągający dźwięk , a ja rozpłakałem się jak małe dziecko . Wybiegłem z sali i udałem się do domu . W mieszkaniu wszystko co stało na mojej drodze zostało zdemolowane . Byłem wściekły . Płakałem . No ale cóż innego robić , gdy właśnie osoba , którą kochałeś nad życie umarła ? Ona nie powinna kurwa umrzeć ! Nie powinna do cholery ! Dlaczego zawsze tak jest ?! Dlaczego każde szczęście jest przerwane . Kochałem ją , kocham nadal .Usiadłem na kanapie i wycierałem łzy , których ciągle było coraz więcej . W pewnym momencie usłyszałem otwieranie drzwi . Moim oczom ukazała się Doktor Wiktoria , zapłakana . W ręku trzymała nosidełko z Nikolą . Kompletnie o niej zapomniałem . I ja jestem dobrym ojcem ? Za cholerę . Wręczyła mi Nikolę oraz kopertę po czym wyszła z mieszkania . Położyłem Nikolę do wózka i otworzyłem kopertę . Wyciągnąłem z niej kartkę , na której było coś napisane . Zacząłem czytać
,,Michał .. Kocham Cię i kocham Nikolę . Pisząc ten list , jeszcze żyłam . Jeśli czytasz ten list , to znaczy że nie żyję . Przepraszam . Cholernie Cię przepraszam , że zniszczyłam Ci życie . Ale gdybym mogła cofnąć czas , nie zrobiłabym tego . Wtedy może nie poznałabym najpiękniejszego i najwspanialszego mężczyzny mojego życia , oraz nie miałabym tak pięknej córki jaką jest Nikola.Wiem że przeze mnie musisz wychowywać ją sam . Przepraszam . Przepraszam Cię .Musisz przy niej być .Musisz ją wychować na wspaniałą siatkarkę , lepszą od taty . Gdy poznałam Ciebie , i urodziłam Nikolę , poczułam że jestem spełniona . Nie sądziłam , że dane mi będzie kogoś po sobie pozostawić .Mam nadzieję, że kiedyś jeszcze się spotkamy.Jestem szczęśliwa.Odchodzę spełniona. Nina ''
   Po przeczytaniu tego listu , kompletnie się rozpłakałem . Spojrzałem na Nikolę . Miała racje . Była piękna . Była zupełnie jak jej mama . Nina żyła . Ona ciągle żyła . Żyła w oczach Nikoli .
KONIEC .